Agent

16 lat od pierwszej edycji „Agenta”: rozmowa z Jerzym Pankowskim

Uczestnicy programu "Agent" | fot. Remigiusz Małecki, archiwum prywatne

W październiku minie 16 lat, odkąd na antenie TVN zadebiutował pierwszy sezon „Agenta”. Jednym z uczestników był Jerzy Pankowski, który dotarł do samego finału, przegrywając w ostatnim etapie z Liwią Kwiecień. Po latach od zakończenia widowiska, Jerzy ujawnia kulisy programu: zdradza jak rozpoczął się jego konflikt z Izoldą, jak doszło do jego upadku podczas jazdy na rowerze, a także… dlaczego nie znalazł się w pierwszej edycji „Big Brothera”.

Realizacja zdjęć do pierwszej edycji „Agenta” rozpoczęła się na lotnisku w Warszawie. Do samego końca zawodnicy nie mieli pojęcia, dokąd się udadzą. – Dopiero gdy pojawiłem się na lotnisku podszedł jeden z realizatorów programu i wręczył kopertę, w której były bilety: jeden do miejsca docelowego i drugi, otwarty, powrotny – wspomina Jerzy w rozmowie przeprowadzonej dla agenttvn.blogspot.com. – Ekipa produkcyjna poleciała na miejsce wcześniejszym samolotem, my zaś czekaliśmy na lotnisku. Każdy z biorących udział w „Agencie” dostał kopertę formatu A-5, na której odpowiednią czcionką było naniesione jego imię. Właśnie po tych kopertach poodnajdywaliśmy się na lotnisku, poznaliśmy i razem poszliśmy do samolotu – opowiada.

Był to początek podróży, która jednak najpierw musiała zostać zapoczątkowana przez udział w castingu. Jak to się stało, że Jerzy znalazł się w programie? Na początku 2000 roku, oficjalnie 1 lutego, Jerzy przeszedł na emeryturę. Wcześniej przez 25 lat pracował w kopalni miedzi. – Za każdym razem, gdy ktokolwiek zjeżdża na dół, nie wie, czy stamtąd wróci. Pracy na dole towarzyszy adrenalina, której brakowało mi, kiedy przestałem pracować – mówi Jerzy.

To właśnie brak tej adrenaliny sprawił, iż Jerzy zdecydował się wziąć udział w castingu do „Agenta”. – W telegazecie TVN przeczytałem ogłoszenie, którego treści dokładnie mogę nie zacytować, ale w skrócie brzmiało mniej więcej: „Jeżeli chcesz przeżyć wspaniałą przygodę, zgłoś się do nas”. Napisałem list, w którym zawarłem informacje o sobie i chęć uczestnictwa w tej przygodzie. Po kilku lub kilkunastu dniach otrzymałem zaproszenie na casting, który odbywał się w Krakowie – opowiada.

– Niedługo potem przyszło kolejne zaproszenie – tym razem do Warszawy. To spotkanie było mocno utajnione, położony był nacisk na to, aby zjawić się punktualnie, by przypadkiem nikogo niepożądanego nie spotkać. Odbywało się ono w jakiejś szkole. Zaprowadzili mnie do klasy, posadzili na krzesełku, znów mikrofon i kamera. (…) Z drugiej strony siedziało grono realizatorskie, z którym odbyłem słowny ping-pong. W późniejszym terminie realizatorzy pojawili się też z kamerą u mnie w domu, nagrywali rodzinę i ich wypowiedzi – wspomina Jerzy. – Tylko raz, już podczas spotkania w Warszawie, padło pytanie: „Co by było, gdybyśmy zaproponowali, żebyś był Agentem?”. Odpowiedziałem, że podjąłbym się tej roli – zdradza.

Już na planie programu adrenalina dodawała Jerzemu odwagi – nie obawiał się on brać udziału w niebezpiecznych zadaniach. Jako pierwszy spośród uczestników zdecydował skoczyć na bungee. – Byłem wówczas przekonany, że jestem najstarszy i że powinienem innym dać przykład. Dopiero później okazało się, że Iza jest ode mnie starsza chyba o rok – zdradza Jerzy. Dziś otwarcie przyznaje, że nie zdecydowałby się na powtórzenie tego skoku. – Taka dawka adrenaliny nie jest już mi potrzebna – mówi.

Uczestnicy programu "Agent" | fot. Remigiusz Małecki, archiwum prywatne
Uczestnicy programu „Agent” | fot. Remigiusz Małecki, archiwum prywatne

To właśnie podczas skoków na bungee doszło do pierwszego spięcia między Izoldą a Jerzym, które później skutkowało dającym się zauważyć dystansem między tą dwójką uczestników. – Izolda bała się skoczyć na bungee. Gdy już to jednak zrobiła, podszedłem do niej i powiedziałem, że bardzo dobrze, że skoczyła. Ona na to: „Odpier… się od mnie”. Co prawda usłyszałem później tłumaczenie psychologa, że jej zachowanie to wynik stresu i przeżyć, ale jednak jakieś zasady kultury obowiązują. Ja bym czegoś takiego na pewno nie powiedział. Później, gdy świętowaliśmy wykonanie zadania, Izolda jak gdyby nigdy nic chciała ze mną stuknąć się kieliszkiem z szampanem. Ja wówczas cofnąłem rękę, przez co została ze swoim kieliszkiem w powietrzu – zdradza kulisy konfliktu Jerzy. – W moim odczuciu Izolda, która teraz jest reporterką TVN, sprawiała wrażenie osoby, która za wszelką cenę chciała zaistnieć w mediach, pokazać się. My zaś w większości traktowaliśmy udział w programie jak fajną przygodę i dobrą zabawę – uważa Jerzy.

Skok na bungee był tylko jednym z nielicznych zadań, które mogło przyprawić uczestników o skok adrenaliny. Zdaniem Jurka tylko jedno z zadań – „Polowanie” – było wyjątkowo trudne, zarówno pod względem fizycznym jak i psychicznym. – Byliśmy wówczas ubrani w stroje, w jakich rywalizuje się w paintball, upał był niemiłosierny. Ustaliliśmy między sobą, że Remek będzie tą osobą, która ma dotrzeć na miejsce, a my mieliśmy się podłożyć i skupić na sobie uwagę łowczych. (…) Jedna z tropiących nas osób jeździła na koniu, zaś nad nami latał helikopter. Było to dla mnie przykre doświadczenie psychiczne. Czułem się wówczas jak zwierzyna łowna, która nie może nic zrobić, w żaden sposób nie może się odgryźć. Strzelali do nas jak do kaczek – opowiada Jerzy.

Inne z zadań – „Sztafeta” – zakończyło się dla Jurka upadkiem. Według dotychczas znanej wersji wydarzeń, Jurek miał zasłabnąć podczas jazdy na rowerze. Po latach okazuje się, że o żadnym zasłabnięciu nie mogło być mowy, a decyzja o celowym upadku była wynikiem nieprzyjemności, jakich Jurek doznał ze strony producentów podczas próby wykonywania zadania.

– W owej sztafecie pałeczką było bodaj dziewięć cyfr, które mieliśmy sobie nawzajem przekazywać. Pierwsza zmiana to Liwia i Remek, którzy mieli płynąć kajakiem. Mieli, bo potem okazało się, że ze względu na to, iż rzeczka, którą mieli płynąć niemal wyschła, więc częściej ten kajak nieśli niż nim płynęli. Mnie kod miał przekazać jadący na rolkach Kuba. Nie zrobił tego, więc dalsze działanie w sztafecie stało się bezcelowe. Siadłem jednak na rower, a dodam, że tego dnia panował ogromny upał. Przede mną jechał Pickup z otwartym tyłem – siedział tam kamerzysta. Gdyby kierowca jeszcze jechał jednostajnie przez cały czas… Tymczasem on czekał, aż prawie w niego uderzę i wówczas ostro ruszał do przodu, wzbijając tumany kurzu, które później wdychałem – relacjonuje Jurek.

– Pomyślałem sobie: „O nie, jak tak ma to wyglądać, to nie pojadę dalej. Takiego wała!”. Upadłem specjalnie, a potem starałem się wiarygodnie wyglądać, bo wokół mnie biegał jak oszalały kamerzysta i nagrywał. Zabrali mnie potem do lekarza, zmierzyli ciśnienie, poziom cukru. Doktor stwierdził, że to wynik zmęczenia i upału. W taki oto sposób zakończyłem udział w zadaniu w glorii męczennika, a do prawdy – aż do zakończenia nadawania programu – nie przyznawałem się, by nie wpłynąć w ten sposób na opinię telewidzów – zdradza po latach Jerzy.

Uczestnicy programu "Agent" | fot. Remigiusz Małecki, archiwum prywatne
Uczestnicy programu „Agent” | fot. Remigiusz Małecki, archiwum prywatne

Oprócz wykonywania zadań, głównym celem uczestników było odgadnięcie, kim jest Agent. Jego rolę w pierwszej edycji programu pełniła Agnieszka. Jak zdradza Jerzy, Agnieszka odstawała od grupy i tym zwracała na siebie uwagę. – Ona traktowała nas trochę wyniośle, jakby z góry. Myśmy się bawili, a ona trochę inaczej się zachowywała. Moim zdaniem producenci podsuwali jej różne pomysły odnośnie tego co ma mówić, jak się zachować. Pytałem później, czy faktycznie myśli to, co mówiła w trakcie programu, czy też przede wszystkim grała rolę. Nie odpowiedziała… Nie zintegrowała się też z resztą grupy, choć próbowała, bo pewnie jej kazali – wspomina Jerzy. Jego zdaniem Agnieszka nie sprawdziła się w swojej roli. – Nie była naturalna, Usiłowała grać. Nie potrafiąc tego robić, niczym artystka ze słabego teatru – mówi.

Jak dodaje Jerzy, podpowiedź dotyczącą tożsamości Agenta udało mu się zdobyć, zanim program się rozpoczął. – Przed wyjazdem mieliśmy kontakt telefoniczny z realizatorami. Podczas jednej z rozmów zapytałem członka ekipy: „Wiem, że nie możesz mówić za bardzo o programie, ale powiedz, kto właściwie jedzie?”. On odparł: „Mogę powiedzieć, że na wyprawę udaje się sześciu mężczyzn, pięć kobiet i Agent”. Uznałem wówczas, że w ten sposób niepostrzeżenie się wygadał, że to kobieta jest Agentem. Oczywiście mogłem się mylić, istniała przecież możliwość, że celowo mogłem w ten sposób zostać wprowadzony w błąd, trzymałem się jednak myśli, iż wspomniany człowiek niechcący dał mi wskazówkę i czas pokazał, że miałem rację – zdradza Jerzy. – Opowiedziałem innym tę historię, mówiłem, że Agentem jest kobieta, nie uwierzyli mi jednak i po kolei odpadali z programu, bo typowali mnie – dodaje.

Uczestnictwo w niebezpiecznych zadaniach, często trudnych fizycznie i psychicznie, a także ciągła próba odkrycia, kim jest Agent – udział w „Agencie” był bardzo intensywnym przeżyciem. Na planie reality show zawodnicy mieli czas wypełniony po brzegi i właściwie nie mieli czasu dla siebie. – Generalnie nie było wolnego czasu. Jeden odcinek nagrywaliśmy przez dwa dni. Gdy już pojawiła się jakaś wolna chwila siedzieliśmy i gadaliśmy – wspomina Jerzy.

Z takiego podejścia uczestników była niezadowolona Ewa Leja, główny producent programu. – Mówiła: „Przestańcie się bawić, zacznijcie walczyć!”. My jednak spokojnie podchodziliśmy do udziału w programie, traktowaliśmy go jak przygodę. Dopiero w kolejnych edycjach do programu weszła pełna komercja – uważa Jerzy.

Jerzy otwarcie mówi, że nie oglądał drugiej i trzeciej edycji programu. Widział jedynie kilka pierwszych odcinków. – Zacząłem, ale szybko przestałem – mówi. – To wyścig po pieniądze. Tegorocznej edycji z celebrytami również nie oglądałem – ucina krótko.

Zdaniem Jerzego w pozostałych edycjach „Agenta” większy nacisk położono na rywalizację i pieniądze, z kolei relacje między uczestnikami znalazły się na dalszym planie. Dziś trudno jest znaleźć program rozrywkowy, w którym zawodnicy mieliby tak głębokie relacje, jakie nawiązały ze sobą osoby biorące udział w pierwszym sezonie „Agenta”. Uczestnicy show do dziś utrzymują ze sobą kontakt, choć trudno jest o częste spotkania. – Dobry kontakt mam z Piotrkiem i Remkiem. Od czasu do czasu prześlemy sobie kartkę z Romkiem (…). Także z Izą, która mieszka na Śląsku, mam kontakt – opowiada Jerzy.

Uczestnicy programu "Agent" | fot. Remigiusz Małecki, archiwum prywatne
Uczestnicy programu „Agent” | fot. Remigiusz Małecki, archiwum prywatne

Jerzy do dziś uważa, że udział w „Agencie” był dobrą decyzją. – Przeżyłem coś wspaniałego. To była przygoda życia, nie musiałem się o nic martwić, poznałem Prowansję. Wyjazd traktowałem jak urlop (…) Chętnie pojechałbym do Prowansji w podróż wspomnieniową: śladami „Agenta”, czyli do miejsc, w których byliśmy i wykonywaliśmy zadania – mówi.

Jak się okazuje, po zakończeniu programu Jerzy chciał spróbować swoich sił w „Big Brotherze”. – Zgłosiłem się do programu, ale odrzucili mnie w przedbiegach – zdradza. – Nie otrzymałem żadnej propozycji i nie stałem się celebrytą, choć może przez chwilę miałem parcie na szkło. Szybko mi jednak przeszło. Za to ludzie dość długo pamiętali mój występ w „Agencie” i jeszcze po kilku latach zdarzało się, że ktoś mnie zaczepił i przypominał o wyjeździe do Francji – opowiada.

Jesienią tego roku minie 16 lat od debiutu pierwszej edycji „Agenta”. Co przez ten czas zmieniło się w życiu Jerzego? Sam zainteresowany twierdzi, że niewiele. W wolnym czasie zajmuje się tworzeniem strony internetowej Pankowscy.pl – jest to strona dedykowana osobom o tym nazwisku. W życiu prywatnym Jerzy został dziadkiem i jest to dla niego największy powód do dumy. – Zostałem dziadkiem, mogę pochwalić się wnukami – cieszy się na myśl o wnukach.

[na podst. wyp. J. Pankowskiego udzielonych dla agenttvn.blogspot.com]

Poprzedni artykułNastępny artykuł