Widzowie holenderskiego programu „The Big Donor Show” zadecydują w SMS-wym głosowaniu o tym, która z trzech ciężko chorych osób czekających na przeszczep nerki otrzyma organ od 37-letniej pacjentki jednej z amsterdamskich klinik.
Program trafi na antenę jednej z prywatnych telewizji holenderskich już 1 czerwca. Chorzy będą zabiegali o sympatię widzów za pomocą dowcipów, inteligencji i urody. „Mimo poważnej tematyki program ma być trzymającym w napięciu telewizyjnym widowiskiem” – zapowiada gospodarz show Patrick Lodiers, znany jako ekspert od masowej i tandetnej rozrywki. „Proszę pamiętać, że uczestnicy naszej zabawy mają 33%. szans na nową nerkę. To o wielokroć więcej niż osoby, które w szpitalach czekają na przeszczep” – argumentuje Laurens Drillich, szef stacji BNN, która pokaże program.
„The Big Donor Show” zainteresował się parlament oraz Holenderska Fundacja Transplantologii. Protestują środowiska chrześcijańskie. „To skandal, twórcy tej audycji zajmują się handlem organami, a o ile wiem, jest to w tym kraju zabronione” – podkreśla rzecznik fundacji. „Są granice, których nie można przekraczać, ktoś tu zapomniał o małym szczególe – ludzkiej godności” – mówi Joop Atsma z partii chrześcijańskich demokratów.
Gazety i inne telewizje zastanawiają się, czy w znanej ze swojej liberalności Holandii nie dojdzie do próby ocenzurowania stacji. BNN z kolei dopisało do swojego show ideologię i wystosowało oświadczenie o następującej treści: „Założyciel naszej telewizji, znany wszystkim w Holandii Bart de Graaf, cierpiał na niewydolność nerek. Nigdy nie doczekał się przeszczepu, choroba pokonała go pięć lat temu. BNN swoją nietypową inicjatywą chce pokazać Holendrom, że w naszym kraju niezależnie od dochodów w podobnej sytuacji są tysiące ludzi”. Znany w Holandii lekarz i szef organizacji gromadzącej środki dla pacjentów z niewydolnością nerek twierdzi, iż zamieszanie wokół programu zwraca uwagę na stan holenderskiej transplantologii.
Producentem show jest firma Endemol, która ma na swoim koncie takie formaty reality show jak „Big Brother” i „Fear Factor”.
[Dziennik.pl]