Wczoraj w Kanadzie wystartowała druga edycja „Big Brothera”. Widowisko, tak jak jego pierwsza edycja, emitowane jest na antenie stacji telewizyjnej Slice i oparte jest na amerykańskich zasadach.
W reality show bierze udział 14 uczestników. Piętnastego gracza wybiorą telewidzowie. Zawodnicy – tak jak w wersji amerykańskiej – mogą zawierać sojusze i zmawiać się co do nominacji, by pozbyć się z programu najbardziej groźnych rywali. W każdym tygodniu odbędą się konkurencje o tytuł Głowy Domu i o Veto. Głowa Domu zyska prawo do nominacji dwóch uczestników. Z kolei zdobywca Veta będzie zdobędzie szansę ułaskawienia jednej z osób (lub siebie) i tym samym zapobiegnięcia potencjalnej eliminacji. O tym, kto opuści Dom Wielkiego Brata zdecydują wszyscy mieszkańcy w anonimowym głosowaniu w Pokoju Zwierzeń.
Widowisko potrwa 10 tygodni, a zwycięzca (wyłoniony przez jury, czyli siedmiu ostatnich wyeliminowanych graczy) otrzyma w nagrodę 100 tys. dolarów.
„Big Brother Canada” prowadzi Arisa Cox. Reality show można oglądać trzy razy w tygodniu: w poniedziałki, czwartki i piątki.
Przypomnijmy, że w latach 2003-2009 w Kanadzie było można oglądać sześć edycji „Loft Story” („Historia z poddasza”), programu stanowiącego jedną z wariacji „Big Brothera”, w której uczestnicy łączą się w pary i rywalizują o zwycięstwo i nagrodę główną (zazwyczaj jest to własny dom). Później, w roku 2010, wyemitowano jeden sezon lokalnej edycji „Big Brothera”, stanowiącego w Kanadzie siódmą wersję show realizowaną na franczyzie „Wielkiego Brata”. Widowisko było oparte na amerykańskich zasadach, aczkolwiek nieco zmodyfikowanych. Program nie był jednak realizowany dla całej Kanady, a miał wymiar czysto lokalny – było go można oglądać jedynie w Quebec, na prowincji Kanady.