W środę, 2 marca ruszyła emisja 4 sezonu kanadyjskiego „Big Brothera”. Jakie niespodzianki zaserwowali widzom producenci programu?
W „Big Brother 4” bierze udział 17 uczestników. Wśród mieszkańców znaleźli się m.in. bracia Nick i Phil Paquette, którzy razem żyją w Domu Wielkiego Brata, ale uczestniczą w programie jako jeden gracz (dysponują jednym głosem podczas nominacji).
Dodatkowo w widowisku biorą udział uczestnicy z międzynarodowych edycji „Big Brothera”. Telewidzowie otrzymali możliwość zdecydowania, kto spośród czterech byłych mieszkańców Domu Wielkiego Brata z edycji międzynarodowych będzie mógł wziąć udział w kanadyjskiej edycji reality show. Do programu dostała się jedna kobieta – Nikki Grahame, oraz jeden mężyzna – Tim Dormer.
Zawodnicy – tak jak w wersji amerykańskiej – mogą zawierać sojusze i zmawiać się co do nominacji, by pozbyć się z programu najbardziej groźnych rywali. W każdym tygodniu odbędą się konkurencje o tytuł Głowy Domu i o Veto. Głowa Domu zyska prawo do nominacji dwóch uczestników. Z kolei zdobywca Veta będzie zdobędzie szansę ułaskawienia jednej z osób (lub siebie) i tym samym zapobiegnięcia potencjalnej eliminacji. O tym, kto opuści Dom Wielkiego Brata zdecydują wszyscy mieszkańcy w anonimowym głosowaniu w Pokoju Zwierzeń.
W tym roku Dom Wielkiego Brata urządzono w stylu kasyna.
Finał show został zaplanowany na 12 maja. Zwycięzca (wyłoniony przez jury, czyli siedmiu ostatnich wyeliminowanych graczy) otrzyma w nagrodę 100 tys. dolarów.
Reality show można oglądać trzy razy w tygodniu: w środy, czwartki i niedziele na antenę kanału Global. Program prowadzi Arisa Cox.
Przypomnijmy, że w latach 2003-2009 w Kanadzie było można oglądać sześć edycji „Loft Story” („Historia z poddasza”), programu stanowiącego jedną z wariacji „Big Brothera”, w której uczestnicy łączą się w pary i rywalizują o zwycięstwo i nagrodę główną (zazwyczaj jest to własny dom). Później, w roku 2010, wyemitowano jeden sezon lokalnej edycji „Big Brothera”, stanowiącego w Kanadzie siódmą wersję show realizowaną na franczyzie „Wielkiego Brata”. Widowisko było oparte na amerykańskich zasadach, aczkolwiek nieco zmodyfikowanych. Program nie był jednak realizowany dla całej Kanady, a miał wymiar czysto lokalny – było go można oglądać jedynie w Quebec, na prowincji Kanady.